Ringen

Relatieringen

Herinneringssieraden

Sieraden

Zilverwerk

Parels

Wat zijn parels
Parels zijn de laatste jaren weer helemaal in. Ze zijn er tegenwoordig in allerlei kleuren en vormen, van klassiek wit tot vrolijk paars. De goedkopere gekleurde versies worden gebeitst, maar in echte juwelen worden ze in hun natuurlijke kleurenpracht gebruikt.

Vanaf een paar duizend jaar voor onze jaartelling tot de ongeveer 1910 waren parels per definitie natuurlijk van oorsprong. Dat hield in dat er in het wilde weg in zee naar oesters werd gedoken, waarna werd gekeken of deze parels bevatten. Dat klinkt allemaal zeer spannend en romantisch, maar de duikers hadden een arm leven en velen stierven door duikersziekten. Nog niet één op de 1000 oesters bevatte een parel. En dat was vaak niet eens een mooie parel, of een grote of een ronde. De meeste waren onregelmatig van vorm en maximaal 6 mm groot. Alle mooie, grote ronde parels die op oude schilderijen te zien zijn, waren zeer zeldzaam en uiterst kostbaar.

Het aloude verhaal van de zandkorrel die de oester binnendringt en dan het begin is van een parel kan naar het land der fabelen verwezen worden. Helaas zal deze onzin nooit helemaal verdwijnen, in boeken en artikelen wordt het steeds weer vrolijk geschreven. Het zijn met name parasieten, wormen en andere dieren die de schaal doorboren of op de een of andere wijze ‘binnenkomen’ die aanleiding geven tot parelvorming. Zo zijn zeer kleine krabbetjes in parels gevonden. De mantel zorgt voor het aangroeien van de schelp en bij sommige schelpdieren voor de afzetting van parelmoer. Beschadiging of verwonding van de mantel kan aanleiding geven tot het vormen van een parel. Alles wat de schelp binnenkomt kan door het schelpdier naar buiten gespoeld worden. De meeste kunnen zo’n krachtige waterstraal produceren dat zij zich daarmee kunnen verplaatsen. Alleen indringers die zich vastzetten kunnen niet naar buiten gespoeld worden. Het kan ook gebeuren dat een vis (of ander dier) een hap neemt uit de rand van de mantel die buiten de schelp is. Zo’n verwonding gaat zeker een parel opleveren.

Cultivé parels
Men kan stellen dat als men over parels spreekt, men het over gekweekte, dus cultivé parels heeft omdat natuurlijke parels zelden voorkomen of te koop zijn. Cultivé parels zijn er in grofweg 2 soorten, namelijk de zoutwater en de zoetwater. De parel uit zoutwater groeit in een oester, de parel uit zoetwater in een mossel.

 Om parels te kweken (te cultiveren) worden de (zoutwater) oesters ‘geopereerd’ waarbij een bolletje (kern) van schelp of parelmoer samen met een stukje mantel van een donoroester in het lichaam van een oester wordt gestopt. Als alles goed gaat, zet de oester rond deze kern parelmoer af. Afhankelijk van de soort en de plaats kan na ongeveer twee jaar een parel worden ‘geoogst’. De meest bekende zoutwaterparel is de zwarte Tahitiparel. Niet alle oesters maken een verkoopbare parel: van de honderd geïmplanteerde oesters zullen dertig de kern eruit gooien en sterven er tien vóór het tweede jaar. Van de zestig geoogste parels zijn er twintig onverkoopbaar (te slecht van kwaliteit) en van de rest, van lage tot hoge kwaliteit, zijn er maar een of twee van topkwaliteit !

De meeste cultivé parels zijn wit of zilverkleurig, daardoor waren dat tot een aantal jaren geleden de meest aangeboden en gevraagde kleuren. In de periode 1990-1995 heeft er echter over de hele wereld een omslag plaatsgevonden. Ten eerste werden cultivé parels weer zeer populair, maar belangrijker was dat andere kleuren en vormen in de mode raakten. Dat is één van de redenen dat er nu een zeer groot aanbod is aan cultivé parels in elke vorm en kleur en in elke prijsklasse.

Het verschil tussen zout- en zoetwaterparels is voornamelijk dat de gecultiveerde zoetwaterparel meestal geen kern heeft (dit kan in de komende jaren veranderen !). De mossel heeft in zijn lichaam in feite te weinig ruimte om een kern te plaatsen. Ook is het niet mogelijk een ronde kern in de mantel te plaatsen. Maar het is geen probleem om een stukje donormantel in de mantel te plaatsen. Het is zelfs mogelijk om 20 of meer stukjes te implanteren aan elke kant ! Hierdoor wordt de productie van parels natuurlijk wel erg goedkoop. Dat komt dan ook ten uiting in de prijsverhouding zoetwater – zoutwater parel (bij dezelfde grootte).

Imitaties
Naast de cultivéparels zijn ook veel imitatieparels in omloop. Vroeger werden deze van glas gemaakt, de laatste decennia zijn het vooral de zogenaamde ‘Majorcaparels’ die door mensenhanden gemaakt worden. Majorca- of Majoricaparels zijn glasbolletjes met daaromheen een laagje van lijm met visschubben (voornamelijk van haring).

Het is niet moeilijk gecultieerde of natuurlijke parels te onderscheiden van de imitaties. Een bekende ’truc’ is om de parel langs de voortanden te schuren/bewegen. Imitaties voelen dan zeer glad aan terwijl echt parelmoer ruw aanvoelt. Een belangrijk onderscheid is dat een imitatie altijd ingeboord is !! Dit heeft met het productieproces te maken. Bij het boorgat is dan ook nog vaak een opstaand randje te zien of is dit juist afgewerkt.

De behandelingen van parels
Twee behandelingen zijn in de internationale handel geaccepteerd, dat wil zeggen dat die behandelingen niet genoemd hoeven te worden bij verkoop. Alle andere behandelingen moeten bekend worden gemaakt aan de koper.

De eerste is het bleken tot witte parels. Licht getinte witte parels worden gebleekt middels een behandeling met waterstofperoxide. Het resultaat is een puur witte kleur.

De tweede behandeling is polijsten. In draaiende trommels worden de parels gepolijst in een mengsel van bamboesnippers en olie.

Een behandeling die absoluut vermeldt moet worden, maar wat meestal niet gebeurt, is verven (beitsen). In veel publicaties en boeken is geschreven dat gebeitste gecultiveerde parels te herkennen zijn aan de kleurconcentraties in boorgaten, barstjes en ‘spots’. Dit is in zoverre waar dat het soms zichtbaar is, maar vaak niet.

Het onderhoud van parels
Het organische materiaal dat de verschillende laagjes parelmoer bij elkaar houdt kan uitdrogen, daarom is elke vorm van warmte voor langere tijd funest voor de glans en kleur van de parel. Ook wordt het aangetast door zuren in allerlei chemicaliën, zoals huishoudelijke zepen, schoonmaakmidellen, cosmetica en transpiratie- en huidzuren. Het lichaam produceert transpiratie, zelfs als de huid droog is, en dit bevat een paar lichte zuren die langzaam het parelmoer aantasten. Met parels zwemmen in een zwembad moet vermeden worden, evenals langdurig zonnebaden. Pareljuwelen moeten als laatste worden omgedaan, na baden, gebruik van hairspray en cosmetica.

Colliers moeten minstens een paar keer per jaar gedragen worden. Als een collier gedragen is kan het met een vochtige doek worden afgedaan voordat het wordt opgeborgen. Schoonvegen met alcohol verwijdert vet en vuil. Als parels regelmatig gedragen worden is het raadzaam ze een of twee keer per jaar schoon te maken door ze voor een 20 minuten in handwarm water met zachte zeep te weken. Daarna moeten ze minimaal 24 uur drogen.

Parels mogen nooit samen met andere juwelen worden opgeborgen ! Alhoewel parels mechanisch sterk en taai zijn, ze kunnen gemakkelijk krassen !!

De volgende regels gelden :

  • niet in de afwas, bad of douche
  • niet dragen bij transpirerende arbeid of inspanning
  • niet in aanraking laten komen met cosmetica, parfum of haarspray
  • vanwege het zachte oppervlak niet in aanraking laten komen met andere juwelen
  • na het dragen schoonmaken met een zachte doek
  • één maal per jaar laten nakijken en eventueel opnieuw knopen
  • regelmatig dragen voorkomt uitdrogen

De bovenstaande tekst is geleend van http://parels-ael.nl/

Indien u geïnteresseerd bent in nog meer informatie over parels kunt u deze site bezoeken.