Diamant

Diamant is een mineraal met de hoogste hardheid van alle geslepen edelstenen, aangegeven met nummer 10 op de schaal van de Weense mineraloog Friedrich Mohs. Hierdoor zal de diamant, bij het dragen, niet beschadigen en blijft altijd mooi. Doordat de diamant zo hard is kan hij in zeldzame gevallen echter wel breken.

De waarde en kwaliteit van de diamant wordt aangegeven door de vier C.

• C – Carat weight (Gewicht in karaat (= 1/5 gram))
• C – Clarity (Zuiverheid)
• C – Colour (Kleur)
• C – Cut (Slijpsel)

Clarity – Zuiverheid
De zuiverheid van de steen bepaald voor een groot gedeelte de schittering van de steen. Binnenin bevinden zich insluitsels van andere mineralen. Vaak alleen zichtbaar met de microscoop of een loep. Als deze zo groot zijn dat ze met het blote oog waarneembaar zijn, vanaf SI, gaat de kwaliteit letterlijk zichtbaar achteruit.

Colour – Kleur
We kennen de diamant allemaal als wit, maar ze komt voor in alle kleuren tot zwart. Echter hoe witter, hoe kostbaarder. De kleurschaal van witte diamant loopt van geheel wit, de zgn. D – kleur, tot Z.

Bruine diamant heeft zijn eigen schaal en wordt ‘champagne’ genoemd. Hierbij heet de donkerste ‘Cognac’. De andere kleuren diamant zoals; roze, blauw en groen, worden ‘fancy colors’, genoemd.

Als hier sprake is van een natuurlijke kleur kan deze kostbaarder zijn dan een geheel witte. Zeer fel gekleurde diamant is echter vaak kunstmatig behandeld en voordeliger omdat hiervoor witte diamanten gebruikt worden met insluitsels.

Cut – Slijpsel 
De slijpvorm van de diamant bepaald ook zijn schittering. Het slijpsel met de hoogste schittering is het bekende ‘briljantslijpsel’. Deze is ontwikkeld rond 1910 waarna een vervolmaking van enige tientallen jaren plaatsvond. De huidige briljant zoals wij die kennen is de ‘Scandinavische Standaard Briljant’ uit 1968. Deze is zo berekend dat al het licht dat boven in de diamant valt, door de geslepen vlakken aan de onderzijde weer omhoog gekaatst wordt.